Wie ben ik?

'Ik ben Marjelle Brussee en ik ben geboren op 31 mei 1970 in Roermond'.

Dit is een van de affirmaties die ik regelmatig uitspreek, en die me helpt om weer even terug naar mezelf te gaan, contact te maken met mijn eigen energie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik ben er in de loop der jaren steeds meer achter gekomen hoe hard het nodig is in mijn leven dat ik minstens een paar keer per dag tijd voor mezelf neem, want ik word door van alles en nog wat afgeleid en meegetrokken, is het niet door mijn eigen emoties en gedachten dan wel die van anderen. Ik denk dat dat voor ons allemaal wel geld alleen mensen die ( hoog) gevoelig zijn en weinig eigenwaarde en zelfvertrouwen hebben kunnen opbouwen in hun jeugd lijden hier over het algemeen het meest onder. 

Het lijden in mijn leven is voor mij altijd naast een grote last ook een grote uitdaging geweest om een weg te vinden om te leren omgaan met zoveel gevoeligheid en beschadiging, en juist daar zijn ook de mooiste dingen in mijn leven uit voortgekomen, de mooiste relaties, de mooiste creaties en de mooiste meditaties! En dat is eigenlijk de samenvatting van mijn leven; ik ben een klassiek voorbeeld van de lotusbloem die in de modder groeit!

 

De laatste jaren staat mijn leven erg in het teken van transformatie. Dat wil zeggen dat ik oude vormen op het gebied van werk en relaties aan het loslaten ben. Dat gaat met heel heftige crisissen gepaard en dat heeft me meer dan ooit bewust gemaakt van mijn psychische kwetsbaarheid en mijn grote  innerlijke kracht. Ik heb veel uitgeprobeerd op het gebied van werk en relaties en ben tot de conclusie gekomen dat ik de dingen vooral op mijn eigen manier moet doen. Meditatie, al dan niet in beweging ( dans, yoga, taichi) hebben me erg geholpen om steeds weer contact te maken met mijn eigen levensstroom, en wat dat van mij vraagt als het gaat om het vormgeven van mijn dagelijks leven.

 

Ieder mens heeft natuurlijk behoefte aan een sociale structuur en toen ik hier in mijn eentje in Diessen kwam wonen waar ik niemand kende was ik ontzettend blij dat ik terecht kon bij het yoga-centrum ‘Silentio’ waar ik nog steeds yoga, taichi en meditatie volg en een beetje vrijwilligerswerk doe. Hier kan ik ook op een vrijblijvende manier en in contact met mezelf contact maken met mensen.

Verder ben ik na een over het algemeen vruchteloze zoektocht naar aansluiting in mijn nieuwe omgeving op het moment betrokken bij de opzet van de kerngroep Ongewoon Gewoon in Hilvarenbeek. Dit is  een club ervaringsdeskundigen die van hun kwetsbaarheid hun kracht hebben gemaakt en dat uitdragen. Het is een groep mensen waar ik me voor het eerst een beetje thuis voel komen. We organiseren samen bijeenkomsten en activiteiten die gericht zijn op ontmoeting, bewustwording en het doorbreken van stigma’s.

 

 

 

 

 

 

Boven alles ben ik echt een schrijver, ik schrijf al gedichten en verhalen vanaf het moment dat ik kon schrijven en dat was toen ik een jaar of 6 was. Mijn schrijven heeft zich steeds verder ontwikkeld tot een heel persoonlijk medium waarin mijn wijsheid en mijn poëtische en verbale kwaliteiten hand in hand gaan. Ik schrijf vooral veel gedichten die ik verspreid via een maillijst, en ik schrijf ongeveer tweewekelijks een column voor de Hilverbode, een huis aan huisblad van Hilvarenbeek en omgeving.

Dans en muziek lopen verder al heel lang als een rode draad door mijn leven. Ik had graag lerares willen worden en na vele omzwervingen heb ik uiteindelijk zelf een cursus dans en meditatie ontwikkeld en daar een tijdje succes mee gehad in Tilburg. Het was voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik werkte vanuit mijn hart op een manier die bij me paste. Tegelijk kwam ik in vol ornaat mijn eigen angsten en beperkingen tegen. Daarom was het ook goed dat het weer stopte. Als de tijd rijp is zal ik dit echter zeker weer op gaan pakken, vanuit alle ervaringen die ik nu rijker ben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik kom uit een zeer muzikaal gezin en dat ervaar ik als iets heel moois en waardevols dat ik heb meegekregen. Uiteindelijk ben ik ook op dit punt steeds meer mijn eigen weg gaan zoeken en ontdekte dat ik het meest tot mijn recht kom als singer-song- writer. Ik schrijf liedjes vanuit mijn hart , ze hebben een intiem karakter waardoor ze niet passen op een standaard podium. In treed dus het liefst op in een huiskamersfeer en dat heb ik in Diessen ook al een paar keer gedaan. Mijn concertjes worden steeds meer voorstellingen waarin ik zing, gitaar, cello en ballofoon speel, dans, en gedichten voordraag

Gevoelige mensen die willen leven vanuit hun hart hebben vaak een bijzondere band met dieren en kinderen, 
omdat die echt, puur en eerlijk zijn. Dat geld ook voor mij en ik voel me  erg verbonden met kinderen, maar ook met honden en paarden.
Op een gevoelige manier met paarden werken is een geweldige manier om mijn innerlijk leiderschap te vergroten, 
maar ook de opvoeding van mijn hond heeft daar een belangrijke rol in gespeeld.